Emmanuel Carrère - francuski pisarz, scenarzysta i reżyser. Studiował w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Duża część jego twórczości, zarówno fabularnej, jak i dokumentalnej, koncentruje się wokół podstawowych tematów - tożsamości jednostki, rozwoju człowieka, prób dostrzeżenia rzeczywistości lub trwania w iluzji. „Joga” to powieść autobiograficzna, przedstawiająca losy, myśli i przekonania samego autora. Wyrusza on na kurs tytułowej jogi, gdzie całe dnie poświęca na medytację, samopoznanie i przebywanie w kompletnej ciszy. Takowe działania mają wywołać wśród wszystkich uczestników dogłębne przemyślenia nad ich życiem. Doprowadza to, iż czytelnik jest w stanie wczuć się w głównego bohatera i razem z nim odbyć kurs. Autor dogłębnie analizuje każdy element swojego życia, prowadzi retrospekcje, w których zatraca się w wydarzeniach z przeszłości, spoglądając na nie z perspektywy kilku lub kilkunastu lat. Szczegółowo opisuje swoją chorobę psychiczną, a także proces jej leczenia. Książka z pewnością jest ciekawą pozycją, a momentami nawet wzruszającą, ale w mojej ocenie zbrakło jej „tego czegoś”. Nie można zaprzeczyć, że sposób pisania jest przyjemny, język swobodny i codzienny. Czytając ją, czułam jakbym słuchała opowieści znajomego, który wrócił z jakiejś wycieczki i ze szczegółami mi ją opowiada. Wydaje mi się, że nie odpowiadała mi tematyka. Zazwyczaj sięgam po książki fabularyzowane, a nie biograficzne czy autobiograficzne. Zdecydowanie wolę czytać historie fikcyjne niż zagłębiać się w czyjeś prywatne sprawy. Nie zmienia to faktu, iż książkę doceniam. Uważam ją za katharsis – oczyszczenie autora z całego bólu, żalu i natłoku przemyśleń. Nie brak w niej głębokich sentencji, które zmuszają czytelnika do przemyśleń i refleksji. Julia G.