Kiedy małą społecznością Indonezyjskiej wioski wstrząsa drastyczny mord, wszyscy dookoła zaczynają się zastanawiać co spowodowało, że pozornie spokojny chłopak, rzuca się z dzikością tygrysa, wgryza się w szyję i przegryza tętnicę wyrywając kawały mięsa. Wiem, opis wydaje się być dramatyczny, bo cała sprawa jest drastyczna. Margio jest młodym chłopakiem, który jak każdy ma przyjaciół, pracuje. Pewnego dnia jednak zostaje zmuszony do ostateczności i zabija swojego sąsiada Anwara Sadata. Co się wydarzyło? Dlaczego do tego doszło? Autor powieści przedstawia kolejne powiązania pomiędzy osobami mieszkającymi w wiosce. Na jaw wychodzą sekrety, zależności, sympatie i zawiści pomiędzy poszczególnymi sąsiadami. Jak to w małych społecznościach bywa, prawda i tak wreszcie wyjdzie na jaw, ale zanim do tego dojdzie pomiędzy mieszkańcami krążą domysły, plotki i pomówienia. Książka Eki Kurniawana to bardzo dobry przykład literatury dalekowschodniej. To co wyróżnia tamtejszych autorów to połączenie makabry z normalnością. Już na samym otwarciu mamy opis sytuacyjny pokazujący ten zabieg. Tutaj leży trup, zamordowany człowiek, a obok sąsiad zajmuje się z zamiłowaniem stawem z rybkami: Tego wieczoru, gdy Margio zabił Anwara Sadata, kyai Jahro z lubością zajmował się stawem z rybkami. Między kokosowymi palmami niósł się zapach morskiej wody, ocean zawodził sopranem, a łagodny zefirek rozwiewał glony, koralodrzewy i latany. s.5 Takie przedstawienie sprawy pokazuje, że świat pomimo pewnych tragedii trwa i życie toczy się obok całkiem normalnie, a czasem w nieświadomości pobliskiej tragedii. Konstrukcja powieści jest warta uwagi. W pierwszym zdaniu dowiadujemy się co się wydarzyło, w środku mamy cały szereg postaci związanych w mniejszym lub większym związku z ofiarą i mordercą, a na samym końcu dowiadujemy się co było przyczyną takiego zachowania. To, co jest charakterystyczne dla literatury dalekiego wschodu to transcendentalność, pierwiastek nierzeczywisty czy pozazmysłowy. Tutaj jest to tytułowy tygrys, czyli dzika strona natury człowieka. W jaki sposób jest to wytłumaczone w książce dowiecie się czytając. "Człowiek tygrys" jest również pochwałą miłości w każdej postaci, a przede wszystkim miłości niespełnionej i miłości syna do matki. Polecam waszej uwadze tę niewielką książkę, ponieważ już teraz trafia ona na moją listę najlepszych powieści 2018 roku, a Nominacja do Międzynarodowej Nagrody Bookera 2016 jest jej najlepszą rekomendacją. Zdecydowanie odnalazłam wszytko to co w literaturze cenię najbardziej. Myślę, że wam też się tak spodoba. Warto poznać!