Dwudziestotrzyletnia Molly, która wraz z grupą emigrantów przybyła z Irlandii do Ameryki w pierwszej części swoich przygód pod tytułem Prawo Panny Murphy, już na dobre zadomowiła się w Nowym Jorku. Odpowiedniej pracy wprawdzie jeszcze nie znalazła, jednak najważniejsze, że ma marzenia i nie zawaha się ich zrealizować.

Kapitan Daniel Sullivan wciąż ociąga się z oświadczynami, a Molly, jak nie ona, czeka cierpliwie. Nie czeka za to z wprowadzeniem w czyn swoich planów zawodowych. Panna Murphy postanowiła zostać prywatnym detektywem, więc dla celów szkoleniowych zatrudnia się w agencji Paddy'ego Riley'a. Ten wprawdzie pozwala jej tylko na porządkowanie papierów i sprzątanie biura, jednak wkrótce zostaje popełnione morderstwo i Molly będzie zmuszona wkroczyć do akcji. Na horyzoncie pojawi się też przystojny dramaturg Ryan O'Hare.

Pełną wersję recenzji czytaj na portalu kawiarenkakryminalna.pl

Książka nadal zaskakuje swoją „niedzisiejszością” i bawi zwrotami sytuacji. Czasem wydają się one łudząco podobne do scenariuszy oper mydlanych, a czasem – ze względu na dowcip sytuacyjny – można odnieść wrażenie, że inspiracją były klasyki komedii. Całość jednak składa się na lekturę wciągającą na tyle, że wystarczyło by utrzymać mnie do późnych godzin nocnych, a rano podzielić się wrażeniami z żoną. Oczywiście zaraz wzięła się za czytanie.

Pełną wersję recenzji czytaj na blogu przykominku.com

 Żeby przeczytać „Śmierć detektywa”, nie jest konieczna znajomość „Prawa panny Murphy”. Molly obraca się na kartach nowego tomu w innym towarzystwie, postacie ważne w pierwszej części pojawiają się tu raczej sporadycznie. Nawet przystojny kapitan policji Daniel Sullivan, który łamie Molly serce. Mniej tu także wątków, które dobitnie pokazują trudy życia niższej warstwy społecznej na przełomie 19. i 20. wieku. Rhys Bowen wynagradza to wprowadzając do akcji zapomniane już, ale intrygujące postacie historyczne oraz wydarzenia, o których sto lat temu było głośno nie tylko po drugiej stronie Atlantyku.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu lowiskoksiazek.blogspot.com

Śmierć detektywa to znakomity kryminał w stylu retro. Jak już wiele razy wspominałam, bardzo lubię ten rodzaj kryminału. A cykl ten przypadł mi szczególnie do gustu, gdyż Molly przypomina mi przebojową Phryne Fisher z serialu "Zagadki kryminalne panny Fisher", który powstał na podstawie powieści Kerry Greenwood (niestety nieprzetłumaczonych na polski). Co więcej, nazwisko bohaterki kojarzy mi się z panną Marple z powieści Agathy Christie. Jednak podobieństwo na tym się kończy, gdyż pierwsza z z nich to energiczna starsza pani, która dla rozrywki bawi się w detektywa, a druga - to młoda kobieta, którą okoliczności skłaniają do zajęcia się tą niebezpieczną profesją.
 

Pełna wersja recenzji dostępna na portalu wiadomosci24.pl